درباره تسونامی

فرشته نجات و دیو آدمخوار
این روزها تقریباً همه مردم در سراسر دنیا «تیلی» را می شناسند و از این دختر دانش آموز 10ساله انگلیسی با احترام یاد می کنند. «تیلی» که روزنامه «سان» چاپ لندن به او لقب «فرشته نجات» داده است همراه مادر خود برای گذراندن تعطیلات کریسمس به تایلند رفته بود. او 10دقیقه قبل از رسیدن امواج ویرانگر و سهمگین «سونامی Tsunami» به سواحل تایلند، فاجعه بزرگی را که در راه بود، حدس زده و دیگران را از وقوع حادثه باخبر کرده بود. حدس تیلی درست بود و صدها نفر از کسانی را که در ساحل بودند، از مرگ حتمی نجات داد.
تیلی درباره این حدس خود به روزنامه «سان» گفته است ترم گذشته، آقای کرنی، معلم جغرافیای مدرسه ما برای دانش آموزان توضیح داده بود که چگونه زلزله در اعماق اقیانوس باعث ایجاد امواج عظیم و غول آسا -سونامی- می شود. تیلی می گوید؛ کنار ساحل ایستاده بودم که متوجه شدم، آب حالت مسخره ای پیدا کرد، حباب های روی آب ناپدید شده و آب دریا شروع به عقب نشینی کرد... در آن هنگام به یاد توضیحات آقای آندرو کرنی، معلم جغرافیای مدرسه ام افتادم که می گفت؛ «ده دقیقه بعد از عقب نشینی آب دریا، سونامی اتفاق افتاده و امواج سهمگین آن به ساحل خواهند رسید»... با این احتمال، ساکنان ساحل «مایکاهو» در «فوکت» و هتل مجاور آن را باخبر کردم و آنها بلافاصله از محل دور شدند و در نتیجه، جان صدها تن نجات پیدا کرد.»
صبح روز یکشنبه 6/10/83 -26دسامبر 2004- در پی وقوع زلزله 9/8 ریشتری در اعماق اقیانوس هند، پدیده معروف به سونامی شکل گرفت و امواج سهمگین و غول آسای آن با ارتفاع نزدیک به 40 متر و سرعت 800 کیلومتر در ساعت سواحل هند، سریلانکا، اندونزی، تایلند، بنگلادش را فراگرفت و یکی از بزرگترین فاجعه های انسانی اتفاق افتاد که گفته می شود میزان تلفات آن به 500 هزار نفر می رسد و امروز، یعنی 8روز بعد از آن فاجعه هولناک، هنوز کشف اجساد ادامه دارد و...
و اما، اگر چه این روزها اخبار مربوط به عمق فاجعه کماکان در صدر اخبار رسانه ها قرار دارد و محافل علمی و آکادمیک به تفسیر و تحلیل چگونگی وقوع فاجعه و مقایسه آن با موارد مشابه طی سال های گذشته مشغولند -و باید نیز چنین باشد- ولی در این میان، جای یک سؤال خالی است و آن اینکه، آیا قبل از وقوع فاجعه امکان هشدار به قربانیان فاجعه وجود داشته است؟! و آیا مراکز و کانون هایی را می توان آدرس داد که قبل از وقوع حادثه از آن باخبر بوده و علی رغم اطلاع از فاجعه ای که در پیش است، به ساکنان سواحل کشورهای مورد هجوم هشدار نداده اند؟!
متأسفانه باید گفت که پاسخ این سؤال می تواند مثبت باشد و به گواهی آنچه در پی می آید در این ماجرای هولناک انگشت اتهام به سوی «آمریکا» دراز است. چرا؟!... به نکته زیر توجه کنید.
محل وقوع زلزله، اعماق اقیانوس هند -با عرض و طول جغرافیایی 10و 90- و در نزدیکی جزیره سوماترا بوده است. قربانیان حادثه، بر اثر اصابت امواج سهمگین اقیانوس، جان خود را از دست داده اند و لرزش علت ایجاد امواج سونامی بوده است، نه آنکه لرزش ناشی از زلزله 9/8 ریشتری، مستقیماً باعث خرابی و تلفات شده باشد.
امواج سونامی با سرعت 800کیلومتر در ساعت از محل وقوع زلزله به سوی سواحل کشورهای مجاور اقیانوس هند و خلیج بنگال حرکت کرده اند. فاصله جزیره سوماترا -محل تقریبی وقوع زلزله- با سواحل جنوب شرقی هند -مدرس- حدود 1600 کیلومتر است و سونامی 120دقیقه، یعنی 2ساعت بعد از تشکیل و حرکت از نقطه ای که پدید آمده بود به سواحل هند رسیده است و با همین محاسبه، نزدیک به 130دقیقه- دو ساعت و 10دقیقه بعد به سواحل بنگلادش در خلیج بنگال و حدود 100دقیقه -یک ساعت و 40دقیقه- بعد از وقوع به سریلانکا و سواحل تایلند رسیده است و...
اقیانوس هند و مخصوصاً دهانه خلیج بنگال از نگاه استراتژیست های آمریکایی، یکی از حساس ترین و استراتژیک ترین مناطق جهان است و ماهواره های آمریکایی، این منطقه را به طور دائمی زیر نظر داشته و رصد می کنند. آمریکایی ها، مخصوصاً به علت احتمال انجام آزمایشات اتمی هند در این منطقه، نسبت به آن حساسیت ویژه ای داشته و بارها این حساسیت خود را اعلام کرده اند. گفتنی است که چند ناو آمریکایی نیز در این منطقه حضور دایمی دارند که برخی گزارش ها از انهدام و غرق شدن آنها حکایت می کنند.
اکنون، سؤال این است، که چگونه وقوع زلزله 9/8 ریشتری در اعماق اقیانوس هند وایجاد امواج سهمگین با ارتفاع 40 متر از نگاه ماهواره های آمریکایی پنهان مانده است؟! باید توجه داشت که زلزله ای با این شدت، برای ماهواره های آمریکایی از اهمیت و حساسیت ویژه و استراتژیکی برخوردار است، چرا که در اولین برداشت می تواند از وقوع یک انفجار اتمی در اعماق اقیانوس خبر دهد و...
آمریکایی ها ادعا می کنند که تمامی نقاط جهان را زیر پوشش ماهواره های سوپر تکنولوژیک و تیزبین خود دارند و هر رخدادی که کمترین نشانه ای از تغییر در عوارض طبیعی منطقه باشد، از دید ماهواره های آمریکایی پنهان نمی ماند.
آمریکایی ها- به اعتراف مقامات پنتاگون- در جریان جنگ 8ساله ایران و عراق، جا به جایی نیروهای نظامی ایران و آرایش آن را زیر نظر داشته و به صدام اطلاع می داده اند. چند ماه قبل، مقامات آمریکایی از پیشرفت عملیات در تأسیسات راکتور اتمی کشورمان در بوشهر خبر دادند و حتی با غرور به افزایش ارتفاع ده متری در یکی از تأسیسات ساختمانی منطقه اشاره کردند و...
احتمال آن که سونامی ویرانگر و فاجعه آفرین اقیانوس هند از نگاه ماهواره های آمریکایی و یک ماهواره ژاپنی که بر فراز منطقه به رصد و دیده بانی مشغول هستند، پنهان مانده باشد، تقریباً صفر است. و آگاهی از پدیده سونامی نیز برای کارشناسانی که دریافت های ماهواره ای را تحلیل می کنند، بسیار بدیهی و طبیعی است، بنابراین، چرا آمریکایی ها، علی رغم اطلاع از فاجعه مرگباری که در پیش بوده است، از هشدار نسبت به وقوع -یا حداقل احتمال وقوع- این فاجعه به کشورهای حاشیه اقیانوس هند و خلیج بنگال، خودداری ورزیده اند؟!خوشبینانه ترین احتمال آن است که آمریکایی ها به اندازه ای در حفظ منافع نامشروع خود غرق شده اند، که غرق شدن صدها هزار انسان نمی تواند کمترین حساسیتی را در آنها برانگیزد.و... امروز جرج بوش، رئیس جمهور آمریکا اعلام کرد که به نشانه احترام به قربانیان فاجعه سونامی و همدردی با مردم کشورهای آسیب دیده، پرچم های آمریکا را از روز دوشنبه تا جمعه به حالت نیمه افراشته درخواهد آورد!در حالی که یک دختر دانش آموز ده ساله با ابتدایی ترین آگاهی از سونامی و عواقب مرگبار آن، وقوع فاجعه را پیش بینی کرده و جان صدها انسان را از مرگ حتمی نجات می دهد، چگونه می توان پذیرفت که آمریکایی ها با آن همه تجهیزات فوق مدرن ماهواره ای از وقوع فاجعه بی خبر بوده اند؟!
فرشته نجات، نام شایسته ای برای «تیلی» است. دقیقاً به همان اندازه که «دیو آدمخوار» برازنده ترین نام برای آمریکاست.
روزنامه ی  کیهان